Heb je ’t al gehoord? Zo’n drie keer per jaar zit ik een uurtje in de stoel van mijn kapper. En de kapper van allerlei andere mensen met allemaal hun eigen eigenaardigheden. Zo blijkt. De perfecte me-time. Zo’n kappersbezoek geeft me op verschillende vlakken een geweldige boost. Fysiek, mentaal en sociaal.

Ook al ligt mijn nek in een onaangename knik en raakt mijn hoofd die koude harde wasbak, die handen van mijn kapper maken alles goed. Haar ouderwetse grondige wasbeurt met shampoo en daarna een conditioner … Die vingers door mijn haar en op mijn hoofd. Mmmm. Mijn hoofdhuid zit bomvol gevoelige zenuwuiteinden. Ik krijg heerlijke sensaties tot in mijn tenen.

En dan in de stoel voor de spiegel. Spannend. We gaan samen op onderzoek. Blijven we bij dit vertrouwde kapsel? Of is het tijd voor iets nieuws? Een voorzichtige of een stoere ommekeer? Heel natuurlijk coacht ze me naar een definitieve keuze. Dan neemt ze vol vertrouwen met haar kam en schaar de regie. Ik geef me over. Zalig.

En terwijl zij me kundig kapt, bespreken we alles. De nieuwe kapseltrends. Ons leven. Alle ups. En alle downs. Moeiteloos komt ze terug op wat ik tijdens een vorig bezoek over een familielid vertel. Ze doet dat zonder CRM-software. Alle verhalen van haar klanten bewaart ze. In haar hoofd. Fantastisch.

Mijn kapper raakt over de datum. Al bijna 50 jaar wast, knipt, verft, krult en föhnt ze het haar van haar klanten. Haar lijf is op. Slijtage pijnigt haar rug en handen. Haar duimen staan krom. Injecties houden haar handen soepel. Nou ja, een beetje minder stram. Het liefst stopt ze nooit met haar vak. Haar leven. Het echte volle leven. Vol verhalen van mensen die alles vertellen. Ze heeft al wel een nieuwe-klanten-stop. Maar mij en al die anderen in de steek laten? Waar moeten wij dan heen met al onze kleine en grote verhalen?

Voorzichtig mindert ze. In dagen. In klanten. Dat valt haar zwaar. Ze zoekt mee naar alternatieven voor haar klanten. Zoals voor die – al 35 jaar trouwe wekelijkse – klant. Ik ken haar niet, maar wel de verhalen. Deze wekelijkse klant is oud, krom, graatmager en slecht ter been. Haar kappersbezoek is haar favoriete uitje. Eigenlijk haar enige uitje nog. “Wat vindt u van een thuiskapper?” oppert mijn kapper naar haar. “Al moet ik kruipend naar je toe, ik blijf bij jou”, stelt deze jarenlange klant met vuur. Die mag dus blijven, natuurlijk!

Voor mij houdt ze ook nog graag een plekje vrij. Da’s lief. Te lief. En een pietsie onverstandig. Stoppen is een kunst. Dus help ik háár nu een handje. Mijn kapper verdient dat. Ik ga op zoek naar een andere kapper. Met de grootst mogelijke tegenzin. En eigenlijk zonder haast.

Ooit – Doeneke wil ’t proberen!