Een (bijna) unieke gebeurtenis – in 2021 – mooi! Twee journalisten krijgen de Nobelprijs voor de vrede. Zeldzaam. In de vorige eeuw verdienen ook twee journalisten die hoofdprijs. Alfred Hermann Fried (1911) en (1935) Carl von Ossietzky. Regel bij die prijs is, dat je die zelf in Stockholm ophaalt. Gezellig!
Journalist Alfred maakt werk van een multinationale hulptaal. Esperanto*. Een buitengewoon ideaal. Nobel.
Journalistiek is soms gevaarlijk. Carl waarschuwt honderd jaar geleden in Duitsland voor de gevaren van een Oostenrijker die, over alle grenzen heen, pleit voor nationaal socialisme. Met daarop kritiek verdient Carl zijn Nobelprijs in Stockholm. Berlijn beslist anders. Hun uitreisverbod verbiedt Carl zijn prijs op te halen, en ja, juist dat kost Carl diens Stockholmse hoofdprijs. Carl overlijdt in 1938 aan tuberculose. In 1936 raakt hij besmet. In dat Duitse kamp waar men Carl martelt. Tegen zijn pacifistische journalistiek. Inderdaad, bomvol ideeën die een Nobelprijs waard zijn of bijna toch.
Begin van deze eeuw pleiten de Filipijnse Maria Ressa en Russische Dmitri Moeratov als journalisten voor vrijheid van meningsuiting ieder in hun land. Hoeveel vooruitgang verwachten we in honderd jaar? Bij de Nieuwe Krant** die Dmitri (1993) mede opricht, werkt de beroemde journalist Anna Politkovskaya. Tot oktober 2006. Anna is dood. Door kogels.
Nobel en gevaarlijk werk gaan hand in hand. Openlijk doen wat moet, zónder geweld gewoon met de pen, voor ons allen? Gevaar lopen door op te komen voor openheid? Don’t shoot the messenger? Is dat iets van vorige eeuwen? Ook nu in deze eeuw is er – met of zonder prijs – altijd goed en slecht nieuws. Zoektochten als die van Alfred, Carl, Maria, Dmitri, Anna en vele anderen zijn broodnodig.
Nobel – Doeneke wil ’t proberen!
* https://nl.wikipedia.org/wiki/Alfred_Hermann_Fried
** https://en.wikipedia.org/wiki/Novaya_Gazeta
